Machine voor het omzetten van vieze wol in wol(mest)korrels
Van restproduct tot wondermiddel
Schaapscheerder en paravetinair Dirk Jan van Dalfsen heeft zelf ondervonden hoe de schapenwol in de afgelopen jaren sterk in waarde is afgenomen. Nu kost het vakkundig scheren van de schaapskudde meer dan de wol opbrengt. Dit was vroeger niet het geval want met de jaarlijkse wolopbrengst kreeg de kudde juist inkomsten voor de nodige onkosten van het beheer. Maar nu is het een extra kostenpost geworden
Dankzij het initiatief van Dirk Jan is er voor wol nu een goed en duurzaam alternatief ontwikkeld die natuur en landbouw ten goede komt. De korrels worden machinaal geproduceerd door vieze restwol (met stro en mest) onder hitte samen te persen. Deze korrels verrijken met hun organische meststof de bodem, en tevens houdt de wol water vast. De korrels zijn hierdoor ideaal voor de groei van planten en bomen en kunnen op het land, in moestuinen en op sedumdaken volop worden gebruikt.
Met steun van het Dinamo Fonds kon Dirk Jan de machinale productie opschalen, die hij in zijn bedrijf Wolterra. Vervolgens heeft het Dinamo Fonds de gesteunde schaapskuddes met Dirk Jan in contact gebracht. Al zes kuddes laten nu hun restwol tot wolkorrels verwerken die ze daarna zelf verkopen. Met een tweede ondersteuning van het fonds aan Wolterra is het Dirk Jan gelukt om de wolkorrels geregistreerd te krijgen als biologische meststof.
Het is een mooi voorbeeld van hoe het investeren in innovatie; het verbinden van de schaapskuddes met initiatieven van doeners zoals Dirk Jan kan zorgen voor nieuwe circulaire producten die inkomsten opleveren. Het Dinamo Fonds investeert daarom jaarlijks een vast bedrag van 50.000 euro in verschillende projecten die op een innovatieve manier heideschapenwol van de kuddes verwerken in nieuwe wolproducten.
“Wolterra is ontstaan tijdens een onverwachte pauze. Door de uitbraak van de vogelgriep kon ik twee jaar lang mijn andere werk als paravetinair bij pluimveehouders niet uitvoeren. Dit gaf me de ruimte om na te denken; Elke keer dat ik schapen scheerde, bleef ik met bergen wol zitten – en soms moesten we zelfs betalen om het als afval af te voeren. Dat raakte me: hoe kan zo’n waardevol natuurproduct nu zo eindigen?
- Dirk Jan van Dalfsen-
“Met steun van het Dinamo Fonds kon ik het idee omzetten in actie en heideschapenwol gaan verwerken en de productie opvoeren. En na heel veel testen is het gelukt om de wolkorrels gecertificeerd te krijgen als biologische meststof, een unicum! Zo kunnen we samen met de heideschapenkuddes en andere schapenhouders de vervuilde wol gaan verwerken.
Zonder het Dinamo Fonds was ik nooit zo ver gekomen en zie ik nu mijn gedurfde dromen stap voor stap werkelijkheid worden. Ze helpen niet alleen met geld, maar bieden ook begeleiding en promoten mij bij hun netwerkbijeenkomsten wat nieuwe kansen biedt.
We bouwen op dit moment aan een machinelijn en mijn wens en ambitie is – om samen met schapenhouders en schaapskuddes sterk te staan en samen wol weer waarde te geven en het lokaal te verwerken.
We kunnen de cirkel weer rond maken: van het schaap dat het teveel aan gras - door stikstofbemesting op de heide- weg eet en dit via de wollenvacht uiteindelijk als wolkorrels aan de bodem teruggeeft. Zo kan wol als eeuwenoud natuurproduct een nieuwe waarde krijgen als circulaire grondstof en als alternatieve biologische meststof.”
